به نقل از «ایمنا»

مردی که از فلفل طلا ساخت!

تاریخ انتشار: ۲۵ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۱۷۸۷۱

در حدود ۳۰ کیلومتر پس از شهر تیران و در بخش کرون مردی به صیفی کاری مشغول است که در گلخانه‌اش فضایی متفاوت از زمین فوتبال ساحلی را تجربه می‌کند

به گزارش خبرنگار ایمنا، در حدود ۳۰ کیلومتر پس از شهر تیران و در بخش کرون قرار گذاشته‌ایم. تصور قبلی ما این است که نهایتاً قرار ما در شهر تیران باشد و در یکی از محله‌ها گلخانه‌هایی را ببینیم و بعد مصاحبه انجام شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اما بعد از تماس با او مقصد کش می‌آید. همین‌جاست که غر و لند همکاران شروع می‌شود: "صبح تا ظهر پنج شنبه ما فقط برای رسیدن به قرار مصاحبه صرف می‌شود. حدود ۳۰ کیلومتر بعد از تیران و گذر از رضوان شهر به چپ راهی به نسیم آباد می‌رسیم. دوباره تماس حاصل می‌شود و متوجه می‌شویم باید به بازهم مسافت طی کنیم؛ حسین آباد روستای بعد از نسیم آباد است و مقصد نهایی ما.

بعد از چندین تماس سر و کله گلخانه‌های وعده داده شده پیدا می‌شود. کنار گلخانه‌ای تابلویی قرار دارد که نوشته: گلخانه سبزی و صیفی‌برکت؛ مجری طرح هم کسی نیست جز علی نادری، سرمربی تیم ملی فوتبال ساحلی.

او را از دور می‌بینیم و گویی مدتی است انتظارمان را می‌کشد. با همان استایل همیشگی یعنی کلاه نقابی، پیراهن مارک معروف تیم ملی که معلوم نیست دقیقاً مربوط به کدام دوره رقابت‌هاست و آل اشپورت اسپانسر تیم شده و دراصل خبری از اسپانسر جدید و داخلی نیست! به استقبال میاید و ما را به داخل گلخانه دعوت می‌کند. قبل از ورود موفقیتش را تبریک می‌گوئیم و درحالی که لبخند ژکوندی تحویل ما می‌دهد راه را نشان می‌دهد.

وارد فضای گرم گلخانه می‌شویم، می‌گوید صاحب گلخانه او و علی، برادر همسرش است. با هم شراکت دارند و از کاشت و برداشت فلفل راضی هستند. حدسم درست از آب در می‌آید و فلفل‌ها صادراتی هستند. از حسین آباد به روسیه یا کشورهای دیگر می‌روند. در گلخانه تا چشم کار می‌کند سبزی و سبزی است. درخت‌های فلفل قد علم کرده‌اند آن‌هم از نوع دلمه‌ای که به رنگ سبز، زرد و قرمز لابه‌لای شاخه‌ها بهمان چشمک می‌زنند.

قصد داریم تا وقت نگذشته محل گفت‌وگو را تنظیم کنیم؛ حریم چندمتری تا شروع ساقه فلفل‌ها فاصله‌است. به دنبال محلی برای نشستن آقای سرمربی هستیم. به نظر می‌رسد او هم از این قضیه مستاصل شده، ناچارا سطلی که مربوط به روغن موتور است را برای نشستن انتخاب می‌کند؛ امکانات محدود است و سعی می‌کنیم به همان سادگی که او در نظر دارد احترام بگذاریم و مصاحبه را شروع کنیم.

قبل از آغاز گفت‌وگو فوضولی‌مان حسابی گل می‌کند؛ از میزان حضور در گلخانه می‌پرسیم و اینکه در غیاب وی این محصولات چطور مراقبت می‌شود. می‌گوید همیشه اینجاست و حواسش به فلفل‌ها هست اما مدت کوتاهی که نیست و در مسابقات یا تمرینات تیم ملی حضور دارد برادر همسرش مراقب همه چیز است. پاسخ خود را این‌طور ادامه می‌دهد: "بازیکنان تیم ملی درگیر مسابقات لیگ بودند و تنها دو اردوی تدارکاتی رفتیم. سه بازی دوستانه داشتیم و آخرین اردو که در کیش برگزار شد آماده سازی ما را برای مسابقات بین قاره‌ای فراهم کرد".

گویا تنها فلفل دلمه‌ای پرورش می‌دهند، یک فلفل برایمان می‌چیند و از طعم و آبداری‌اش برای تعریف می‌کند. هرکدام‌مان ابتدا با اکراه مزه می‌کنیم با تکان دادن سر روی حرف‌هایش صحه می‌گذاریم. نادری با این جمله کاشت فلفل را به کل بخش کرون تعمیم می‌دهد. "در این منطقه اکثراً کار پرورش فلفل دارند. مشغول این فعالیت هستند و محصول‌شان را به بیرون از کشور صادر می‌کنند. محصولات از اینجا به بندرانزلی رفته و سپس به خارج از کشور منتقل می‌شود. عمده محصولات هم به کشور روسیه می‌رود.»

بازهم او را بابت کار پرورش فلفل سین جین می‌کنیم و او در آرامش پاسخ می‌دهد. همکار عکاسمان به شوخی می‌گوید اصلاً باید برای گزارش صیفی جات آقای نادری اینجا می‌آمدیم نه موفقیت در جام بین قاره‌ای. همگی می‌خندیم و به نظر می‌رسد همه جز او می‌خواهیم بازهم بیشتر بدانیم.

با نصب دوربین در محل مناسب و جاگذاری میکروفن کم کم مقدمات مصاحبه فراهم می‌شود. از شریک و فامیل نزدیک خود می‌خواهد هواکش‌های غول پیکر گلخانه خاموش شوند. بازهم دغدغه‌ای دیگر مطرح می‌شود و آن خراب شدن احتمالی محصولات است. با همان آرامش همیشگی اطمینان خاطر می‌دهد و با دستور فیلمبردار کار را رسماً آغاز می‌کنیم:

اولین سوال را با این مقدمه مطرح می‌کنم؛ به فضایی آمده‌ایم که با فوتبال ساحلی بسیار متفاوت است. صیفی کاری در روستای محلی زندگی کجا و موفقیت مهم در جام بین قاره‌ای کجا. با خوش آمدگویی به ما گفت‌وگو را آغاز می‌کند و ادامه می‌دهد "تورنمنت بین قاره‌ای مسابقاتی بسیار مهم برای ما بود. بعد از دو دوره که در جام‌جهانی حضور نداشتیم و از لحاظ رتبه جهانی در جایگاه خوبی نبودیم باید اوضاع را سر و سامان می‌دادیم. پاراگوئه، ژاپن و آمریکا هم گروه‌های ما بودند. دو تیم پاراگوئه و ژاپن وضعیت بهتری از لحاظ رنکینگ نسبت به ما داشتند. سامورایی‌ها در دوره گذشته جام‌جهانی به فینال مسابقات رسیده بود و دست و پا بسته نبود. همینطور دیدار با آمریکا حساسیت‌های خاص خود را داشت اما به هر صورت با مدیریت درست و همت بازیکنان توانستیم قهرمانی رقابت‌های جام بین قاره‌ای را بدست آوریم".

نادری با اشاره به فینال مسابقات می‌گوید "گل سر سبد بازی‌ها دیدار فینال بود که باید برزیل سرسخت را از پیش رو برمی‌داشتیم. برای دومین بار برزیل تحت هدایت اکتاویو را شکست دادیم. یک‌بار در مصاف پنالتی که بازی می‌کردم و درحال حاضر که در قامت مربی توانستیم این اتفاق را رقم بزنیم".

دوست دارم درخصوص اکتایو و شکست سرمربی سابق خود بیشتر صحبت کند. موضوع اهمیت حضور مربیان ایرانی در راس کادرفنی تیم‌ها را مطرح می‌کنم. به نظر می‌رسد او هم دوست دارد از حضور خود و همکاران ایرانی‌اش در تیم‌های ملی حمایت کند. می‌گوید " مربیان ایرانی لحاظ فنی چیزی از مربیان کشورهای دیگر کم ندارند تنها تفاوت ما مقداری در تجهیزات و سخت افزار است. کمی به روز نیستیم. به همین خاطر است که بعضاً کار مربیان ایرانی سخت می‌شود اما در کل مربیان ایرانی از لحاظ فنی قابل ستایش هستند. امیدوارم شرایط فراهم باشد تا مربی ایرانی که ارق خاصی به موفقیت کشورشان دارد بتواند به راحتی برای تیم‌های ملی ایران خدمت کند."

بارها شنیده‌ایم دستمزد خوبی به مربیان ایرانی پرداخت نمی‌شود و همین دغدغه بزرگی برای آنهاست. از نادری در همین زمینه سوال می‌کنم اما به نظر می‌رسد میل چندانی به صحبت در این حیطه را ندارد و با کلی گویی از سوال می‌گذرد.

از روزی که از همین گلخانه بار سفر به امارات بسته سوال می‌کنم. آیا فکر می‌کرد با عنوان قهرمانی به صیفی کاری بازگردد. کمی با تردید پاسخ می‌دهد "همیشه خوب کار کرده‌ایم و صاحب سبک هستیم. تصورم این بود که تیم خوبی داریم. اطمینان خاطر داشتم به دلیل بازی بازیکنان در لیگ برتر از لحاظ بدنی مشکلی متوجه تیم نیست. قبل از اعزام نیز دو تیم باشگاهی در تورنمنت روسیه شرکت کرده بودند که ۹ بازیکن تیم ملی در آن رقابت‌ها حضور داشتند. به اتفاقات خوب خوش بین بودم و بازی به بازی بهتر شدیم و خداروشکر قهرمان را بدست آوردیم".

و باز سوال چالشی بعدی مطرح می‌شود؛ آیا کادرفنی تیم ملی و در راس آن علی نادری تجربه را به جوان گرایی ترجیح داد و سعی کرد بازیکنان میدان دیده را به امارات ببرد. او معتقد است به طور ناگهانی نمی‌توان بازیکنان با تجربه را کنار گذاشت و جوان گرایی کرد. بلکه این اتفاق به مرور رقم می‌خورد. درنهایت از میانگین سنی تیمش می‌گوید که ۲۸ سال بود و تلفیقی از بازیکنان باتجربه و جوان به جام بین قاره‌ای رفتند و البته موفق ظاهر شدند.

از تیم‌های تورنمنت سوال می‌کنم و تیمی که سرمربی تیم ملی و بازیکنانش را بیشتر از بقیه اذیت کرد. او این‌طور پاسخ می‌دهد"تیم آمریکا در روز دوم به دلیل باخت به ژاپن در روز اول مسابقات با تمام توان پا به بازی گذاشته بود. با مدیریت کردن شرایط توانستیم نتیجه خوبی بگیریم. البته روز بعد نیز در مسابقه با ژاپن، حریف تنها با برد به مرحله بعد صعود می‌کرد و کار سختی در آن بازی هم داشتیم. در کل بازی‌ها تنگاتنگ بود که مدیریت همه مجموعه تیم ملی را می‌طلبید"

اما موضوع دیگر که قبل از اعزام تیم ملی فوتبال ساحلی اختلاف در کادرفنی و حضور یکباره وی در راس مربیگری تیم بود. نادری در این خصوص می‌گوید "سال‌های سال در تیم ملی به عنوان بازیکن و مربی در کادر تیم ملی حضور داشته‌ام. همواره هدفم کمک به شرایط تیم ملی بود. دیدگاهم هیچ وقت شخصی نبوده است. اتفاقاتی افتاد که مدیریت فدراسیون فوتبال تصمیم گرفت به بنده اعتماد کند. هیئت رئیسه نیز با حضورم موافقت کرد و به نوعی از این حضور آزمایشی سربلند بیرون آمدم".

به نظر می‌رسد حضور نادری در قامت سرمربی تیم ملی او را با شرایط دشواری روبرو کرده که نه راه پس داشته و نه راه پیش. خود او از این ماجرا چیزی نمی‌گوید اما تصور ما این است نادری از تک شانس خود برای حضور در بین گزینه‌های سرمربی تیم ملی سربلند بیرون آمده و این قهرمانی راه را برای اعتماد بیشتر به او باز کرده است.

درهمین خصوص از آینده کاری وی با تیم ملی پس از قهرمانی سوال می‌کنم. سرمربی تیم ملی فوتبال ساحلی تصریح می‌کند "روزی که به من پیشنهاد سرمربی‌گری تیم ملی داده شد صحبت از گذر از مسابقات پیش رو بود و قرار شد مهدی تاج درخصوص ادامه همکاری تصمیم بگیرد. باید ببینیم چه شرایطی پیش میاید. مقدماتی جام جهانی اسفندماه در تایلند برگزار می‌شود و در آن مسابقات اگر در کادرفنی حضور داشتم به تیم کمک خواهم کرد." بیش از پیش احساس می‌کنم خود نادری هم از آینده کاری‌اش بی اطلاع است. روزهای آینده جام جهانی آغاز می‌شود و درحال حاضر تمام تمرکز تیم ملی روی جام جهانی است. بنابراین نمی‌توان از رئیس فدراسیون فوتبال انتظار داشت تکلیف کادرفنی فوتبال ساحلی را همین روزها مشخص کند.

اما پس از سوالات فوتبالی نوبت به سوال از محیط صیفی کاری و زراعت می‌رسد. فضا جالبی را همراه با برادر همسرش ایجاد کرده است. از نادری می‌خواهم از این گلخانه برایمان بگوید" ۴۲ سال دارم و در روستای حسین آباد زندگی می‌کنم و همین جا ساکنم اینجا اکثراً مردم کشاورز هستند. من نیز مستثنی نیستم و این فضا را دوست دارم. فضای آرامی بر این گلخانه حاکم است. صبح تا بعداز ظهر در گلخانه حضور دارم و عصر به زمین تمرین می‌روم. این فضا با فوتبال ساحلی خیلی منافاتی ندارد اما برایم لذت بخش است. سعی می‌کنم استرسی که در محیط بازی و رقابت‌ها پیش میاید و به من وارد می‌شود با فعالیت در این محیط از بین ببرم"

از سوال‌ها بی شمارمان متوجه می‌شویم نزدیک‌ترین محل تمرین تا گلخانه آقای سرمربی ۳۵ تا ۴۰ کیلومتر فاصله دارد. احساس می‌کنم باید در همین نزدیکی‌ها زمینی احداث کرده باشند. جایی که نیاز روزمره و حداقلی تمرین آنها را برآورده کند. او در این باره می‌گوید "با همت بچه‌های روستا و خود زمینی را در نزدیکی خود ایجاد کرده‌اند اما این زمین امکانات لازم را ندارد و با وزش باد ماسه‌های خود را از دست می‌دهد". به نظر می‌رسد طی کردن فاصله تا تیران و تمرین به امری اجبار و همیشگی برای آنان تبدیل شده است.

از ما می‌خواهد صدایش را به گوش مسئولان برسانیم و گویا این اتفاق اگر برای خود و اطرافیانش نیفتاده انتظار دارد حداقل برای نسل‌های بعد از او رقم بخورد." استان ما و به ویژه شهر اصفهان به یک یا چند زمین ساحلی خوب نیاز دارد. برای جذب جوانان به این رشته این مورد حیاتی است و همچنین توجه بیشتر مسئولان و رسانه‌ای قطعاً آینده روشنی را برای فوتبال ساحلی خواهد ساخت".

در پایان گفت‌وگو کمیل نادری به جمع ما اضافه می‌شود. کمیل فرزند سرمربی تیم ملی از نظر شکل و شمایل شبیه به پدر است. تا حدودی راه نادری بزرگ را طی کرده و در رده جوانان صنعت فرش حداد توپ می‌زند. از او درخصوص پدرش سوال می‌کنم و کم حرف به نظر می‌رسد. در یک جمله به ما می‌گوید مطمئن بوده تیم ملی فوتبال ساحلی همراه با علی نادری قهرمان می‌شود و روزی جا پای پدر خواهد گذاشت.

ظواهر ماجرا همین را نشان می‌دهد و به نظر می‌رسد روزی کمیل جدی‌تر راه علی نادری را طی می‌کند. البته که علی نادری در حضور ما روی تحصیلات تاکید می‌کند و از او می‌خواهد فوتبال ساحلی همراه با تحصیلات کمیل را به هدف‌هایش می‌رساند.

درنهایت کار ما به اتمام می‌رسد. از روستای باصفای حسین آباد، هوای پاک و زراعت فاصله می‌گیریم. فکر می‌کنم حالا این روستا و مردمان آن بیشتر به علی نادری و گلخانه‌اش می‌بالند. او حالا نادری گذشته با تنها یک تابلوی نشان دهنده فعالیت صیفی کاری نیست. او کسی است که از فلفل طلا می‌سازد!

گزارش از: امیر شمس_سرویس ورزش ایمنا

کد خبر 619662

منبع: ایمنا

کلیدواژه: قهرمانی در جام بین قاره ای جام بین قاره ای فوتبال ساحلی ۲۰۱۹ علی نادری سرمربی تیم فوتبال ساحلی نادری سرمربی تیم ملی فوتبال ساحلی شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق تیم ملی فوتبال ساحلی جام بین قاره ای سرمربی تیم ملی مربیان ایرانی نظر می رسد سوال می کنم صیفی کاری جام جهانی حسین آباد علی نادری رقابت ها گفت وگو تیم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۱۷۸۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

گفت‌وگوی ویژه با مردی که افغانستان را راهی جام جهانی کرد

به گزارش ورزش سه، برای آن که دریبایم او چه دستاورد‌هایی را برای ورزش افغانستان به ارمغان آورده، کافیست به خوشحالی بی‌حدوحصر مردم این کشور در مرز و بوم خود و خیلی‌های دیگر از آن‌ها در ایران و گیتی پهناور خیره شویم که چگونه سرمست صعود تیم ملی فوتسال افغانستان به جام جهانی هستند. سه سال از ورودش به فوتسال افغانستان سپری شده. او وارد شده و قواعد فوتسال آسیا را به هم ریخته. از یک سو ناقوس‌ها را برای پایان انحصار فوتسال ایران در آسیا به صدا در آورد و در سوی دیگر ثروتمندان با مربیان بزرگ و نامی را پشت‌سر گذاشت. آندرو پالازا مربی سابق بارسلونا و عربستان را و همچنین ویتنام با دیگو جوستوزی مربی قهرمان جهان را پشت خود دید. آن‌ها در حسرت راهیابی به جام جهانی آه می‌کشیدند و مرتضایی با شاگردانش آواز می‌خواندند.

مجید مرتضایی، رویکرد بازیکن یابی را متحول ساخت و علم نوین فوتسال را به بازیکنان افغانستان گره زد. در عین حال او بود که بازیکنان افغانستانی با استعداد را کشف و روانه میدان کرد. او بود که کشور همسایه را برای اولین بار راهی جام ملت‌های آسیا کرد و در نخستین دوره حضورشان با بلندپروازی و جاه‌طلبی، با غیرممکن را ممکن کردن، به رویاهای جام جهانی تحقق بخشید.

خبرنگار ورزش سه به سراغ مربی تاریخ‌ساز رفته و گفت‌وگویی خواندنی را با او داشته است. مردی که خیلی از تابو ها را در ورزش افغانستان خُرد کرده و تاثیر عمیقی را بر ورزش این کشور گذاشته است.

در ادامه مصاحبه با مجید مرتضایی را خواهید خواند؛

*آقای مرتضایی، اولین‌ها حسی دارد وصف نشدنی. از حال‌وروز خودتان و بازیکنان افغانستان پس از صعود به جام جهانی بگویید؛

شاید سه ماه پیش از آغاز جام ملت‌های آسیا به بازیکنان و مردان جنگجویم می‌گفتم که ما به جام جهانی صعود خواهیم کرد، کمتر باور نمی‌کردند. اما هر چه جلوتر می‌رفتیم، بارقه‌های نور امید را زنده می‌کردیم و این باور در درونشان و پوست و استخوان آن‌ها حس می‌شد. خوشبختانه و بسیار خوشحالم به عنوان یک ایرانی موجب شادی یک ملت شدیم و آن‌ها به یکی از آرزوهای خود دست پیدا کردند و شایستگی آن را هم داشتند.

* با این صعود، شما و بازیکنان افغانستان، مردم این کشور را در سراسر جهان به وجد آوردید. این روزها باور کردنی هست؟

برای بنده، این حجم از شادی پیرامون صعود به جام جهانی جالب و غیر قابل وصف بود. بی‌شک تماشای چنین صحنه‌های زیبایی بغض را به همراه خواهد داشت. هم برای من و هم تمامی اعضای تیم ملی افغانستان. بازی که تمام شده بود با ذوق به بازیکنان گفتم، باورتان می‌شود که رفتیم جام جهانی؟

*بلندپروازی و جاه‌طلبی افغانستان در جام جهانی ادامه خواهد داشت؟

آن چیزی که بنده دائما از بازیکنانم خواسته‌ام، زیاده‌خواهی و سیر نشدن از پیروزی هستش و همیشه باید به موفقیت چنگ بزنند. شک نکنید نگاه ما به جام جهانی، صعود از مرحله گروهی هستش. ما در آسیا نشان داده‌ایم که از قدرت و پتانسیل خوبی برخورداریم. امیدوارم با تلاش‌های بی‌وقفه اعضای خانواده تیم ملی افغانستان با یک شگفتی‌ در جام جهانی تاریخ‌سازی کنیم

* پیش از آغاز جام ملت‌های آسیا و حضور در میادین مسابقات، قهرمانی را تصور می‌کردید؟

حقیقتا با حضور تیم ملی فوتسال ایران به قهرمانی فکر نمی‌کردیم. اما اگر مسیر ما به ایران در مراحل گروهی نمی‌خورد و در مراحل حذفی بدشانس نبودیم و البته با دقت‌تر عمل می‌کردیم، بنا به ضعف برخی از تیم‌های بزرگ قاره، قاطعانه می‌گویم که می‌توانستیم یک پای فینال باشیم.

*دلایل شکست تیم ملی افغانستان به رغم نمایش بسیار خوب، برابر ایران چه بود ؟

تیم ملی ایران، تیم قدرتمندی است. شاید اگر بازیکنانم با ترس کمتری مقابل تیم ملی ایران به میدان می‌رفتند به مراتب نمایش بهتری را از خود نشان می‌دادند. جالب است بدانید که توانایی‌های فردی بازیکنان افغانستان با کمی تفاوت شبیه به همتایان خود در ایران بازی می‌کردند. به هر حال، بازی برابر ایران بسیار سخت و فشرده است. ما این موضوع را می‌دانستیم.

*قرارداد شما، با تیم ملی افغانستان تا چه مدت ادامه خواهد داشت؟

بنده با تیم ملی فوتسال افغانستان تا پایان سال 2024 قرارداد دارم و پس از آن باید دید شرایط چگونه پیش می‌رود و چه اتفاقاتی رخ خواهد داد.